Kalendarium wydarzeń

 

Historia w datach:

W 1335 r.

Wzmianka o kościele w Jordanowie Śl.

W 1352 r.

kapituła św. Krzyża we Wrocławiu sprzedaje Wawrzyńcowi de Jordansmol wieś Jordanów Śląski w okręgu niemczańskim, zwaną popularnie Mlecz, wraz ze wszystkimi prawami w celu lokowania jej na prawie niemieckim.

W 1783 r.

Jordanów Śląski należy do Hansa von Sandarsky. We wsi znajduje się folwark, kościół ewangelicki, dom parafialny, szkoła, młyn. Żyje tu 567 mieszkańców.

W 1845 r.

jedna część Jordanowa Śląskiego należy do Erdmanna Grafa von Sandreczky-Sandraschuetz. W tej części wsi znajduje się pałac, 2 folwarki, kościół ewangelicki i należący do parafii ewangelickiej wiatrak, szkoła ewangelicka, wolne sołectwo, młyn wodny, browar, gorzelnia, cegielnia oraz 70 domów. Wśród 808 mieszkańców jest 19 rzemieślników. Druga część miejscowości do czasu sekularyzacji klasztorów w 1810 r. należała do komandorii braci maltańskich (zakonu Joannitów). Znajduje się tutaj 11 domów z 39 mieszkańcami.

Od 1862 r.

majątek w Jordanowie Śląskim należy do rodziny von Kriegsheimów. W 1888 r. właścicielem jest Selmar von Kriegsheim. Dobra te obejmują 515 ha ziemi, w tym 436 ha pól. Poza tym znajduje się tu gorzelnia parowa, młyn, mleczarnia.


W 1917 r.

gospodarka wsi opiera się na hodowli bydła mlecznego i trzody chlewnej oraz uprawie buraków cukrowych i ziemniaków

W 1937 r.

właścicielami majątku nadal są von Kriegsheimowie. Oprócz pól, posiadają 74 ha łąk, 10 ha pastwisk, 1 ha lasu oraz 10-cio hektarowy park i ogród. Na ich terenie znajduje się również kamieniołom, w którym wydobywa się nefryty. Pozostałe folwarki w Jordanowie Śląskim posiadają 11 różnych właścicieli

W okresie II wojny światowej przez Jordanów Śląski przechodził zewnętrzny pas obrony Wrocławia.
Okres powojenny cechuje proces asymilacji polskiej ludności napływowej, co nie pozwala na wykształcenie odrębnych cech kulturowych.